سکوهای کشت

سکوهای کشت معمولاً برای محصولات گلدانی و گل های شاخه بریده به کار می‌رود و ارتفاع از سطح زمین90-80 سانتی متر است. ساخت و ساز سکوها باید طوری باشد که جریان مناسب هوا در اطراف هر گیاه وجود داشته باشد و گسترش بیماری ها کاهش یابد. کف سکوها و بسترها معمولاً منفذدار با استفاده از تورهای سیمی و چوب ساخته می‌شود. ایجاد سکوها در گلخانه های تولید گل مساحت قابل استفاده را به حدود70-60% تقلیل می دهد که البته با استفاده از سیستم سکوی متحرک فضای تولید را تا حدود90% می توان افزایش داد و از تعداد راهروها کم کرد. برای تولید گل ها با ارتفاع بیشتر و چند ساله مثل رز به جای استفاده از سکو از بسترهای کشت استفاده می شود.

در هر حال هدف اصلی از ایجاد سکو و بستر کشت جداسازی و تحت کنترل قرار دادن محیط رشد گل هاست. معمولاً بدین ترتیب می‌توان خاک ریشه را به طور کامل و بر اساس برنامه استریل نمود و احتمال بیماری را کاهش داد.

ساخت بسترها معمولاً از سیمان و آجر و بتون است که به صورت V شکل در انتها به یک زهکش ختم می‌شود. قسمتی از بستر توسط سنگریزه و گراویه پوشانده می‌‌شود و در صورت رعایت شیب مناسب در ساخت بستر عمل زهکش به خوبی صورت می‌گیرد. ضمن اینکه درصورت نیاز به راحتی می توان با تزریق گاز متیل بروماید و یا بخار آب درون زهکش طولی عمل استریل را انجام داد. نکته مهم این است که ایجاد زهکش مناسب اهمیت فراوان دارد و حتی درگلخانه های حاوی صیفی که بعضاً دارای بافت سنگین می‌باشد تعبیه نمودن لوله های سفالی در زیر بستر کشت و جمع آوری آب اضافی از محیط ریشه در گسترش ریشه و جلوگیری از محیط بی هوازی بسیار مهم و موثر است. عمق خاک در سکوها و بسترهای کشت 50-30 سانتی متر در نظر گرفته می‌شود.