Pelargonium×domesticum

شمعدانی اژدر Pelargonium × domesticum که امسال قلمه زده‌ام

Euphorbia milii

افوربیا مرجان Euphorbia milii من که گل داده است

گیاهان آپارتمانی چگونه باعث مسمومیت کودکان می‌شوند؟

کودکان خردسال طبیعتی کنجکاو داشته و معمولاً هر چیزی را به دهان می‌برند و بنا به گفته کارشناسان این عمل بخشی از آموزش و درک این گروه سنی از محیط اطرافشان است. متاسفانه این واکنش طبیعی می‌تواند در عین حال زمینه‌ساز بروز برخی مسمومیت در آنها شود که لزوم توجه جدی والدین را طلب می‌کند.

۴ آبان به عنوان روز پیشگیری از مسمومیت در کودکان نامگذاری شده به همین بهانه گفت و گویی داشتیم با دکتر طلعت قانع دبیر ستاد مرکزی اطلاع‌رسانی داروها و سموم وزارت بهداشت در مورد بروز مسمومیت‌ها در کودکان و علائم آنها.

گیاهان آپارتمانی عامل مهم مسمومیت‌ها در کودکان:

دکتر قانع در گفت و گو با خبرنگار عصر ایران یکی از موارد بروز مسمومیت‌ها در کودکان را وجود گیاهان آپارتمانی ذکر کرده و با تاکید بر ضرورت هوشیاری خانواده‌ها در استفاده از این گیاهان گفت: تمام گیاهان آپارتمانی برای کودکان خطرناک هستند و باید دور از دسترس آن‌ها قرارگیرند.

وی ادامه داد: بسیاری از گیاهان و گل‌های آپارتمانی مانند خرزهره و دیفن‌باخیا، سمی هستند و تماس پوست با آنها و یا به دهان بردن آنها منجر به مسمومیت چه در کودکان و چه در بزرگسالان می‌شود که این مسمومیت در کودکان بسیار شدیدتر خواهد بود.

وی ادامه داد: گیاه خرزهره که معمولاً در باغچه‌ها نیز کاشته می‌شود سم کامل است و در صورتی که توسط کودک خورده شود عوارض خطرناکی را در پی خواهد داشت.

علائم مسومیت کودکان با گل‌های آپارتمانی:

دکتر قانع در پاسخ به پرسشی در مورد علائم مسمومیت‌های کودکان با گیاهان آپارتمانی گفت: قرمزی پوست، چشم، دست و صورت از اولین علائم آلرژیک با گیاهان آپارتمانی است و در صورت مسمومیت نیز تخریب و سوزش مخاط دورنی، سوزش‌های گلو و حتی در موارد نادر اگر کودک حساسیت‌های مادرزادی نیز داشته باشد شاید به مرگ نیز منجر شود.

وجود گل‌های شمدانی در آپارتمان‌ها ممنوع:

وی در ادامه با بیان اینکه نگهداری گل‌هایی که در گروه گردافشانی قرار دارند در آپارتمان‌ها و فضاهای بسته مناسب نیست ادامه داد: از جمله این گل‌ها شمدانی است که در صورت نگهداری در آپارتمان باعث بروز حساسیت شدید خصوصاً در کودکان می‌شود.

دکتر قانع ادامه داد: وجود گل‌های گرده‌افشان در داخل آپارتمان‌ها که نگهداری از آن‌ها اخیراً بسیار رایج نیز شده برای کودکان و نوزادان و خصوصا نوزادانی که دارای اگزمای پوستی بوده و یا دارای حساسیت آلرژیک هستند بسیار مضر بوده و در آنها عوارض شدیدی ایجاد می‌کند.

مسمومیت با مواد شوینده از عوامل مهم مسمومیت در کودکان:

دبیر ستاد مرکزی اطلاع‌رسانی داروها و سموم وزارت بهداشت در ادامه مسومیت با مواد شوینده را از عوامل مهم دیگر آسیب به کودکان ذکر کرد و گفت: هیچگاه نباید این فرآورده‌ها را در ظرف مواد خوراکی(مانند بطری نوشابه) نگهداری کنیم زیرا این عمل سبب خورده شدن اتفاقی این مواد توسط کودکان می‌شود.

وی ادامه داد: داروهای مصرفی افراد خانواده را دور از دسترس کودکان نگهداری کرده و داروهای خود را در مقابل چشم کودکان نخورید، چرا که کودکان از رفتار بزرگسالان تقلید می‌کنند و ممکن است دور از چشم والدین داروها را به دهان ببرند. همچنین در هنگام بیماری کودکتان مراقب باشید تا داروها را دقیقاً با همان مقداری که تجویز شده است به کودک بدهید و اگر به کودک خود دارو می‌دهید به او تفهیم کنید که این دارو است و از کلماتی مثل آبنبات، شکلات و یا خوراکی استفاده نکنید.

منبع: عصر ایران

مسمومیت با خرزهره

خرزهره Nerium به‌طور وسیع در کل جهان کشت می‌شود، گونه Oleander بیشترین پراکندگی را در سراسر کشورمان دارد. نکته مهم در مورد این گیاه اینکه تمامی قسمت‌های مختلف آن از ریشه تا گلبرگ برای انسان و حیوانات فوق‌العاده سمی و کشنده است. این گیاه شامل مخلوطی از گلیکوزیدهای قلبی از جمله ترکیبات بسیار سمی برای قلب به نام کاردنولیدهاست. کاردنولیدها پمپ K⁺/Na⁺ATPase غشای سلولی را مهار می‌کنند. در نتیجه موجب اختلال الکترولیتی می‌شود که بر هدایت الکتریکی قلب مؤثر است. انسان‌ها و گونه‌های مختلف حیوانات اهلی در مناطقی که این گیاهان رشد می‌کنند، به‌طور معمول در معرض اثرات سمی کاردنولیدهای خرزهره هستند.    

یک نکته مهم در مسیر و مکانیسم اثر گیاه سمی اینکه با اولین خراش یا ضربه آنزیم‌های موجود در آن‌ها آزاد شده و با هیدرولیز منجر به تولید بخش غیر قندی سم فعال می‌گردد.

خرزهره بومی مناطق مدیترانه‌ای است و به عنوان گیاه زینتی در بسیاری از مناطق دنیا کاشته می‌شود. این گیاه در بسیاری از مناطق ایران کاشته می‌شود و در برخی از نواحی نیز به صورت خودرو یافت می‌شود. گونه‌ای از خرزهره به نام N.indicum که به خرزهره معطر معروف است در نواحی ایلام، لرستان، فارس، چهار محال بختیاری،  کرمان، بلوچستان و نواحی جنوبی کشورمان یافت می‌شود. تمام قسمت‌های خرزهره شامل برگ، گل، دانه، ساقه، پوست، ریشه و شیره آن سمی و حاوی گلیکوزیدهای قلبی می‌باشند. با این حال دانه‌های این گیاه دارای بیشترین غلظت از این گلیکوزیدها بوده و در نتیجه سمی‌تر هستند به‌طوری‌که خوردن چند عدد از آنها می‌تواند به مرگ افراد منجر شود. پس از خشک شدن سمیت خرزهره حفظ می‌شود. این گیاه حتی پس از جوشانده شدن نیز همچنان سمی باقی می‌ماند. همچنین بخار و دود حاصل از سوختن شاخ و برگ گیاه حاوی گلیکوزیدهای کاردیوتوکسیک می‌باشد. گلیکوزیدهای قلبی خرزهره از دسته کاردنولیدها و شامل اولئاندرین(Oleandrin)، نری این(Neriin)، دیژیتوکسی ژنینDigitoxigenin))، نری آنتین(Nerianin)، رزاژنین(Rosagenin) و نری آنتوزید(Neriantoside) هستند.

اولئاندرین احتمالاً مهمترین گلیکوزید قلبی خرزهره است. شباهت بیوشیمیایی و بالینی بالایی بین اولئاندرین و دیجیتوکسین وجود دارد که قابل بررسی بیشتری است. همچنین گلیکوزیدهای کاردنولید دپرس کننده دستگاه اعصاب مرکزی شامل نرید دیژینوید(Neridigioside)، نری زوزید(Nerizoside)، نری تالوزید(Neritaloside) و آدوروزید-اچ(Odoroside-H)از عصاره برگ‌های تازه خرزهره جدا شده و مورد شناسایی قرار گرفته‌اند.

خرزهره همانند بسیاری از گیاهان حاوی گلیکوزیدهای قلبی تلخ مزه است و معمولاً دام‌ها تمایل به خوردن آن نشان نمی‌دهند.با این حال در صورتی‌که برگ‌های گیاه خشک شده یا به دنبال هرس پژمرده شده باشند برای دام‌ها مطبوع‌تر هستند و در صورت دسترسی آن را می‌خورند. همچنین پس از قرار گرفتن شاخ و برگ گیاه در آخور گاو‌ها و مخلوط شدن آن با علوفه مورد تغذیه دام، مسمومیت رخ می‌دهد. علاوه بر این، مسمومیت در دام‌های مختلف به دنبال نوشیدن آبی که برگ‌های خرزهره قبلاً در آن قرار گرفته بوده نیز اتفاق افتاده است. گلیکوزید‌های قلبی خرزهره در دام‌های مسموم و شیروار از طریق شیر دفع می‌شوند و خوردن آن توسط گوساله‌ها و یا انسان موجب مسمومیت می‌شود.    

مقدار کشنده برگ خرزهره برای گاوها 50 تا 110، برای تک سمی‌ها 30 و در گوسفند 110 میلی‌گرم برای هر کیلوگرم وزن بدن گزارش شده است. در برخی منابع دیگر حد مسمومیت‌زای این گیاه سمی برای اسب 005/0 درصد وزن بدن، گاو 003/0 و گوسفند 015/0 درصد وزن بدن گزارش گردیده است.

درمان مسمومیت با خرزهره:

تاکنون هیچ آنتی دوت مشخصی برای ماده ایجاد این بیماری شناخته نشده و هر چه هست درمان بر اساس کاهش یا بر طرف کردن عوارض متعدد بیماری است. در اینجا به‌طور خلاصه علایم و داروهای متناسب آن ذکر می‌گردد:

۱- آتروپین سولفات برای رفع برادی کاردی.

۲- پروپانولول برای تنظیم آریتمی قلبی ایجاد شده(به خصوص در تک‌سمی‌ها).

۳- ترانکرون برای ترمیم ضایعات نخاعی احتمالی(هر ده روز یک‌بار).

۴- آنتی‌بیوتیک وسیع الطیف جهت پیشگیری از عفونت‌های پیآمدی مانند کاناپن.

۵- سولفات منیزیم به عنوان مسهل برای خروج سریع‌تر محتویات شکمبه در برخی موارد.

۶- فوروزامید به عنوان مدر برای جلوگیری از تجمع سم در کلیه‌ها(جای بحث دارد).

۷- با توجه به کامیولاتیو بودن سم در ابتدای مسمومیت می‌توان از روغن‌های غیرمعدنی بهره گرفت.

منبع: http://talghih.blogfa.com/post-48.aspx

مارانتا Maranta leuconeura

 

منشاء: جنگل های مرطوب و گرم برزیل، شکل: بوته با ریشه غده ای، ارتفاع: حدود 30 سانتیمتر

برگ ها: بیضی شکل، صاف با دمبرگ کوچک و به ابعاد 9×16سانتیمتر. برگ ها ی جوان به صورت لوله ای بوده و پس از باز شدن دارای نقش بسیار زیبائی می باشند. برگ ها به رنگ زیتونی و رگبرگ ها به رنگ قهوه ای هستند. سطح زیرین برگ قرمز است. در بعضی از انواع مارانتا 8 تا 10 لکه تیره رنگ به صورت جفت روی برگ ها مشاهده می گردد و زیر برگ ها سبز مایل به آبی با لکه های قرمز رنگ است.

گل و میوه: حائز اهمیت نمی باشد.

محل زندگی: این گیاه احتیاج کمی به نور داشته و تحمل آفتاب تابستانی را ندارد. در تمام طول سال بایستی محل زندگی آن حرارتی بیش از 20 درجه سانتیگراد داشته باشد و در زمستان کمتر از 18 درجه نگردد. رطوبت نسبتاً زیاد هوا از احتیاجات اولیه این گیاه زینتی است.

احتیاج به نور: بین 500 تا 700 لوکس

هورتانسیا Hydrangea

 

این جنس که از تیره Saxifragaceae است از جمله 80 گونه مختلف خزان کننده و همیشه سبز درختچه ای و بالارونده تشکیل شده است و تمام آنها در کنار دریا به خوبی رشد می کنند.

یکی از گونه های مهم آن که به صورت گیاه آپارتمانی استفاده می شود گل ادریسی H.macrophylla نام دارد و آن را H.hortensis و H.opuloides نیز می نامند. این گونه بومی چین و ژاپن است.

ارتفاع و گسترش آن در طبیعت به بیشتر از یک متر می رسد. برگ ها پهن، تخم مرغی شکل، دارای لبه دندانه دار و رنگ سبز روشن و براق می باشد که به صورت متقابل قرار گرفته و خزان کننده می باشند. گل به صورت گل آذین پانیکول دیهیم مانند به عرض بیش از 12 سانتیمتر از اواسط تابستان تا اواخر تابستان ظاهر می شوند. گل ها معمولاً عقیم دارای کاسبرگ های بزرگ به رنگ های سفید، صورتی، آبی، قرمز و ارغوانی می باشند. معروفترین واریته آن Hambourg است که گل های آن رنگ قرمز تند دارد. دیگری واریته Preziosa است که گل های آن صورتی رنگ هستند.

گونه های دیگر این جنس که جهت تزئین حاشیه باغچه های منازل به کار می روند عبارتند است از:

H.quercifolia که بومی آمریکای شمالی است. ارتفاع این درختچه به 1تا 1.5 متر می رسد و گل های سفید مایل به قرمز آن در اواخر بهار ظاهر می شوند.

H.paniculata درختچه کوچکی است که 2-1 متر ارتفاع دارد. گل ها سفید مایل به صورتی آن در تابستان در انتهای ساقه ظاهر می شود.

H.sargentiana درختچه ای است که حدود 2.5-2 متر ارتفاع دارد. گل های سفید رنگ در تابستان به وجود می آید.

H.serrata درختچه ای است که ارتفاع آن تا 2 متر می رسد. گل ها به رنگ آبی یا سفید و ندرتاً صورتی رنگ که در تابستان ظاهر می شود.

H.villosa درختچه ای است که در حدود سه متر ارتفاع دارد. گل ها به رنگ بنفش کمرنگ متمایل به آبی است

مراقبت:

نور: این گیاه خواهان محل سایه روشن است و چنانچه در زیر نور مستقیم خورشید قرار گیرد برگ های آن به صورت پیچیده در می آید.

حرارت: حرارت مناسب برای آن 16-12 درجه سانتیگراد است ولی حرارت های کم 5-8 درجه را به خوبی تحمل می کند. به هر حال باید سعی کرد که مخصوصاً در زمستان حرارت محیط از 16 درجه سانتیگراد بالاتر نرود.

آبیاری: آبیاری باید به طور منظم و روزانه صورت گیرد. به طوری که همیشه خاک گلدان مرطوب باشد و حتی الامکان آب باید فاقد مواد آهکی باشد. در طول زمستان که گیاه به استراحت احتیاج دارد باید به گیاه آب کمتری داد و آن را در محل خنک نگهداری کرد.

رطوبت: این گیاهان طالب هوای مرطوب هستند از اینرو کنار دریا به خوبی رشد می کنند و درختچه نسبتاً بزرگ و متراکمی را به وجود می آورند.

نوع خاک: خاک گلدان باید مخلوطی از خاک باغچه قابل نفوذ، کود حیوانی و خاک جنگلی باشد ولی باید توجه داشت رنگ گل بستگی به اسیدیته و ترکیبات داخل خاک دارد. در داخل خاک های اسیدی گل ها به رنگ آبی و در خاک های خنثی یا قلیائی به رنگ صورتی یا ارغوانی در می آیند.

هرس: هرس جهت قطع شاخه طویل و اضافی گیاه در اواسط بهار صورت می گیرد. در اثر هرس گیاه به صورت بوته پرپشت و متراکم در می آید.

ازدیاد:

قلمه شاخه از شاخه بدون گل به طول 10تا 15 سانتیمتر در اواخر تابستان صورت می گیرد. درجه حرارت بستر باید 16-13 درجه سانتیگراد باشد. 

فیلودندرون برگ انجیری Philodendron bipinnatifidum

 

گیاهی است از خانواده"آراسه" و زادگاه آن آمریکای جنوبی است، برگ های آن سبز براق است که با بزرگ تر شدن شکاف ها و دندانه های برگ عمیق تر و شکل برگ انجیری به خود می گیرد. ریشه های هوایی آن منحصر به ریشه های نزدیک قاعده برگ ها است که باید به طرف خاک هدایت گردد. همان طوری که از نام انگلیسی upright philodendron آن بر می آید، فیلودندرون را راست قامت نام نهاده اند احتیاج به قیم ندارد و برگ ها از مرکز می رویند هوای گرم و مرطوب از شرایط ایده آل آن است و به علت گستردگی بوته و برگ ها باید دور از محل پررفت و آمد باشد، نگهداری فیلودندرون ها ساده و گیاهی مناسب برای مبتدیان است.

نیازها:

نور: کنار پنجره با نور ملایم بهترین مکان برای این گیاه است. اشعه مستقیم آفتاب مخصوصاً در ظهر به برگ های گیاه صدمه وارد می نماید.

دما: حداقل درجه حرارت در زمستان 12 درجه سانتیگراد و حداکثر آن در تابستان 24 درجه سانتیگراد توصیه می گردد. در درجه حرارت بالاتر غبارپاشی الزامی است.

آبیاری: در تابستان هفته ای دو بار و در زمستان هفته ای یک بار آبیاری کافی است. هرگز اجازه ندهید خاک گلدان باتلاقی شود.

رطوبت: در تمام طول سال هفته ای دوبار با آب ولرم غبارپاشی نماید.

خاک مناسب: خاک لیمونی و کمپوست با کودشیمیایی بهترین محیط برای رشد ریشه تشکیل می دهند.

تکثیر: ازدیاد فیلودندرون در منزل کار آسانی نیست. حرفه ای ها از بذر و قلمه استفاده می نمایند.

فروشندگان گل و گیاه برای جلب مشتری برگ ها را با مواد براق کننده تمیز می نمایند، روزنه های موجود در سطح برگ که برای اعمال حیاتی باید باز باشند با این گونه مواد مسدود نکنید، غبارپاشی جهت تمیز شدن برگ ها کافی است.

عوارض و درمان:  

لکه های سوخته روی برگ ها است: اشعه مستقیم آفتاب یا غبارپاشی در آفتاب باعث آن است، گلدان را به نیم سایه منتقل نمایید و از غبارپاشی در آفتاب بپرهیزید.

برگ های جدید یا ظاهر نمی شوند یا خیلی کوچک هستند: به گلدان بزرگتری احتیاج دارد در صورت عدم امکان تعویض تغذیه گیاه توصیه می گردد.

برگ ها زرد می شوند و می ریزند: آبیاری زیاد است سوراخ ته گلدان را بازدید نمائید که آب بتواند از آن خارج شود.

ساقه ها دراز و ضعیف هستند: نورکم است گلدان را به محل روشن تر با اشعه غیر مستقیم آفتاب منتقل کنند.

برگ ها رنگ پریده و رشد کم شده است: هوا سرد است گلدان را به محل گرمتری انتقال دهید.

لیندا، Beaucarnea recurvata

 

زادگاه آن مکزیک است برگ های باریک و کشیده و ضخیم و مقاوم، مجنون و آویزان و فنری، حالت زیبای آن ناشی از سرازیر شدن برگ ها به طرف پائین به خصوص در سنین بالا است. انتهای ساقه ضخیم و شکل عجیبی به خود می گیرد و نام انگلیسی آن به معنی پای فیل به همین علت است. در زبان عامه به نام لیندا معروف است به خاطر وضع خاص برگ ها و ساقه آن به عنوان گیاه گلدانی منفرد نگهداری می گردد. با بالا رفتن سن گیاه از ساقه آن جوانه هایی می روید که به خاطر حفظ شکل و فرم آن باید فوراً حذف گردند.

نیازها:

نور: در نور کامل بهترین رشد را دارد ولی در نیم آفتاب نیم سایه هم رشد خوبی دارد هر چند وقت یک بار گلدان را به محل پر نور ببرند.

دما: در زمستان 13-10 درجه سانتیگراد و در تابستان 21 درجه سانتیگراد بهترین درجه حرارت است.

آبیاری: جهت مرطوب نگهداشتن دائمی گلدان در تابستان 2 تا 3 بار در هفته آبیاری نمایید، در بهار و پائیز هفته ای یک بار و در زمستان به آن اجازه استراحت دهید(هر سه هفته یک بار آبیاری کافی است).

رطوبت: در تمام طول سال هفته ای یک بار غبارپاشی کافی است در مواقعی که درجه حرارت زیر 10 درجه است غبارپاشی نکنید.

خاک مناسب: بهترین خاک لیمونی است.

تکثیر: کاشت بذر در خاک پیت در هوای گرم، ریشه دار نمودن جوانه های ظاهر شده روی ساقه از جمله روش های تکثیر گیاه می باشد.

فیکوس بنجامین Ficus benjamina

 

یکی از موفق ترین و زیباترین گیاهان آپارتمانی در سازش با محیط مکان های سرپوشیده است از خانواده"موراسه". برگ های سبز روشن و بیضی شکل و نوک تیز، شاخه ها دارای خاصیت ارتجاعی و آویزان و مجنون در هوای آزاد ارتفاع آن به 5 متر می رسد، نسبت به کم آبی به خصوص در هوای سرد حساس است و به خزان برگ ها مبتلا می گردد، نور باید کافی ولی غیر مستقیم باشد واریته های ابلق با برگ های سبز و سفید کرمی در ایران پرورش می یابد

نیازها:

نور: به نور بیشتری احتیاج دارد اما تابش مستقیم نور آفتاب به خصوص از پشت شیشه به برگ ها صدمه وارد می نماید.

دما: حداقل درجه حرارت در زمستان 15 درجه سانتیگراد و در تابستان حداکثر 24 درجه می باشد.

آبیاری: آب باید فاقد املاح باشد، استفاده از آب ولرم برای گیاه مطلوب تر است در تابستان حداکثر هفته ای دو بار و در زمستان هر ده روز یک بار آبیاری کافی است.

خاک مناسب: بهترین خاک کمپوست و یا خاک لیمونی است.

تکثیر: کاشت قلمه هائی که میان گره آنها کوتاه و حداقل یک برگ همراه دارد، خوابانیدن هوائی شاخه هائی که برگ های پایین خود را در بهار از دست داده اند، پیوند واریته های ابلق روی پایه های برگ سبز از جمله مهم ترین روش های تکثیر این گیاه می باشد.

عوارض و درمان:

برگ ها سالم و سبز هستند ولی سقوط می کنند: نور کم است، گلدان را به روشنایی ببرید، کم آبی هم باعث این عارضه است، آبیاری را منظم کنید. بعضی مواقع سردشدن ناگهانی اتاق و آبیاری با آب سرد علت ریزش برگ سبز است.

برگ ها خشک و شکننده هستند: هوای محیط گرم و خشک است آبیاری را بیشتر کرده و غبار پاشی روزانه را فراموش نفرمائید.

گـل کـاغـذی Paper flower

مقدمه:

گل کاغذی با نام علمی Bougainvillea spectabilis Willd گیاهی است از خانواده Nyctaginaceae همیشه سبز، چوبی رونده، گرمسیری و نیمه گرمسیری می باشد و از محبوبیت زیادی در بین مردم برخوردار است. برخی از آنها دارای شکوفه های رنگارنگ و بعضی نیز معطر می باشند که گل های آنها به مقدار زیاد در تابستان ظاهر می شوند مشابه ذغال اخته و بنت قنسول که گلبرگ ها یا گل های رنگارنگی بنام براکته دارند. براکته ها زیر گل های حقیقی نامرئی قراردارند. رنگ براکته ها از سفید، سفید شیری، زرد، صورتی، بنفش، قرمز سیر تا نارنجی می باشد. این گیاه واکنش بسیار خوبی در مقابل هرس دارد و در نتیجه به عنوان پرچین در بیشتر مناطق گرمسیری مورد استفاده قرار می گیرد. اسم جنس این گیاه به افتخار Luis A.de Bougainvillea که یک دریانورد فرانسوی بود نامگذاری شده است.مبدا پیدایش:این گیاه بومی مناطق گرمسیری ونیمه گرمسیری آمریکای جنوبی شامل کشورهای برزیل،کلمبیا وپرو می باشد.وضعیت متداول ومورداستفاده:گل کاغذی درجایی که فاقدیخبندان وسرمای سنگین باشد به عنوان یکی از بوته های رونده زینتی مشهور است درفضای سبز استفاده می شود که در سرتاسر دنیا ازمناطق آفتابی گرم تامناطق ساحلی خنک ومرطوب یافت می شود. این گیاه به عنوان یک گیاه مهم گلدانی وسبدهای آویزان در اروپا وشمال آمریکا نیز می باشد.این گیاه به خاطر داشتن براکته های رنگی روشن وواضح که گلهای لوله ای نامشخص داخل این براکته ها هستند مورد توجه می باشد. برگها متناوب، قلبی شکل، ساقه ها چوبی،رونده،قوی و دارای خار هستند.

ارقام:

این گیاه شامل گونه های زیادی می باشد تنها 3 گونه (B.spectabilis, B.glabra, B.peruviana) در باغبانی مهم هستند. بیشتر هیبریدها ویا ارقام مشهور از گونه های B.spectabilis  × B.glabra  یا  B.xbuttiana  مشتق شده اند که گونه B.spectabilis  بیشتر گرمسیری بوده وگلها عمدتا روی قسمتهای مسن تر ظاهر می شوند درحالیکه گلهای گونه B.glabra  به آسانی برروی شاخه های جدیدتر ظاهر می شوند که درگلخانه های خنک زنده می مانند،همچنین ارقام باشاخ وبرگهای گوناگون وجود دارند.

تکثیر:

 قلمه های بلند انتهایی گوشتی ساقه (8تا9 سانتی متر طول) موثرترین روش ازدیاد می باشدبهترین فصل قلمه گیری پاییز یا تابستان است.  حذف برگهای پایینی واستفاده از هورمون جهت ریشه زایی وهمچنین استفاده ازدمای بستر 22 درجه سانتی گراد جهت ریشه زایی توصیه شده است.  قسمتهای سبز ساقه رسیده با 3تا5 گره برای ازدیاد بکار گرفته می شوند. محیط های کشت خوب زهکشی شده یاریشه زایی را می توان برای ریشه دار کردن قلمه ها به کار گرفت. در بعضی از منابع از خوابانیدن هوایی و کشت بذر نیز به عنوان روش های تکثیر نام برده شده است. دمای محیط کشت برای ریشه زایی قلمه ها باید 24 درجه سانتیگراد باشد. از سیستم  مه پاشی یا میست برای نگهداری و شادابی برگها در مدت ریشه زایی قلمه ها می توان استفاده کرد.

کنترل گلدهی وخواب گیاه:

گل کاغذی گیاهی  روز کوتاه اختیاری می باشد، تحت شرایط طول روز 12ساعت به 80 روز و در شرایط طول روز 10 ساعت فقط به 54 روز زمان برای گلدهی نیاز دارد. گیاهان در نهایت تحت شرایط روز بلند گل می دهند اما تعداد جوانه های کمی تشکیل می گردد. عوامل دیگری به غیر از طول روز ممکن است گلدهی را تحریک نمایند. شدت تابش بالا منتج به گلدهی سریعتر گیاه می شود. سرمای شبانه ممکن است یکی دیگر از این عوامل باشد. گیاهان مسن تر که دارای ساقه با قطر 25/1 سانتی متر هستند زودتراز گیاهانی که به تازگی ریشه دار شده و5/0 سانتی متر قطردارند به گل می روند. مواد شیمیایی dominazide, chlormequat, ancymidol باعث تسریع در گلدهی گیاهانی می شود که تحت شرایط روزکوتاه پرورش یافته اند امابرای گیاهانی که تحت شرایط روزبلند بوده اند کمتر تاثیر داشته اند. محلول پاشی با جیبرالین اسید باعث جلو گیری از گل انگیزی درگیاه می شود وهمچنین باعث تاخیر ویامانع تشکیل براکته ها می گردد. این عکس العمل ها باتوجه  به رقم واحتمالا محل ممکن است متفاوت باشند. محلول پاشی باAtrimmec  گلدهی درگیاه  Rainbow Gold  رابه جلو می اندازد اماروی گیاهان Raspberry Ice  یا San Diego Red  موثر نبوده است.

 دما:

دمای سرد شبانه باعث تحریک گلدهی می شود.  دماهای شبانه 15درجه سانتیگراد گلدهی تحت شرایط روزبلند راافزایش ودمای شبانه 26 درجه سانتیگراد مانع گلدهی گیاهان پرورش یافته درتحت شرایط روزکوتاه می شود.  دمای شبانه / روزانه (21/24) درجه سانتی گراد تحت شرایط روز کوتاه دمایی بهینه بوده است.

نور:

تابش باشدت زیاد وپرورش گیاه تحت شرایط روزکوتاه (8 ساعت روشنایی )گلدهی را تحریک می نماید.تابش باشدت کم گلدهی را حتی در گیاهانی که درشرایط روزکوتاه ودمای بهینه پرورش یافته اند به تاخیر می اندازد. نور4تا5 هزارفوت کندل رشدمتراکم ،سریع و تشکیل گلهای رنگی خوب راتحریک می نمایند.

نور قرمز دور Far-Red گلدهی را تسریع می کند. وقتی گیاهان تحت شرایط نور با نسبت بالای قرمز به قرمز دور رویش یافته بودند برگ های انتهایی باز نشده ویا در مقایسه باگیاهانی که برگی(برگدار) برداشته شده بودند گلدهی در آنها تسریع شد که این حقیقت را پیشنهاد می نماید نور قرمز با توسعه و جابجایی مواد مانع گلدهی در برگ های جوان همراه می باشد. اسید جیبرالیک ممکن است سبب تاخیر گلدهی شود و همچنین حذف برگها باعث کاهش میان گره ها می شود.   

آب:

در فضای سبز وقتی گیاهان سازگاری پیدا کنند مقاوم به خشکی می باشند در حالی که تنش های آبی ممکن است منتج به ریزش براکته ها در گیاهان تولید شده در شرایط خشکی در گلخانه می شود.

تغذیه:

گل کاغذی به کوددهی ثابت 150 تا 200 پی پی ام نیتروژن عکس العمل مثبت نشان می دهد. گزارش شده است که این گیاه نیازبالایی به منیزیم ، آهن ، منگنز دارد.زیادی نمک ها سبب خسارت به ریشه می شود. اگر گیاهان در شرایط خنک پرورش می یابند باید از کاربرد نیتروژن به فرم آمونیوم پرهیز نمود.

محیط کشت:

در تولید تجارتی گیاهان گلدار گلدانی،عمدتا از محیط کشت با پایه پیت  استفاده می شود. اما محیط کشت خوب و زهکشی شده با PH 5/5 تا 6 قابل قبول می باشد. PH  بالای 5/6 ممکن است باعث کمبود آهن در گیاه شود.

کنترل ارتفاع:

برخی از مواد شیمیایی روی گل کاغذی موثر بوده اما همه این مواد باید به طور دقیق روی تعداد کمی گیاه از هر رقم آزمایش شدند زیرا تغییرات زیادی بسته به رقم از خود نشان می دهند. سایکوسل یا A-rest هیچکدام سبب کاهش ارتفاع درارقام Respberry Ice  یا San diego Red در کارولینای جنوبی نشده اند اما هر دو این کند کننده های رشد باعث کاهش رشد رویشی رقم San Diego Red در کالیفرنیا شده اند. A-Rest را می توان به غلظت 50 پی پی ام وBonzi  را به غلظت 25 تا 100 پی پی ام به کار برد. محلول پاشی با Dikeyulac  باعث افزایش شاخه های جانبی در Respberry Ice، Diego Red San، Raibbow Gold شـده و کـاهش طویل شـدن ساقه را در  Respberry Iceو San Diego Red باعث گردیده است اما تاثیری روی Raibbow Gold نداشته است.

مع الوصف کاربرد Atrimmec به غلظت 1600 پی پی ام به طور کلی به عنوان موثرترین راه برای کاهش طویل شدن شاخه ها بوده است. باید توجه داشت که Atrimmec در غلظت 400تا 1600 پی پی ام ممکن است باعث کاهش اندازه براکته ها در اواخر بهار و اوائل تابستان(افزایش دما) شود اما در اواخر تابستان و اواسط زمستان (دمای خنک تر) زمانی که براکته ها کوتاهتر از مدت اواخر بهار و اوائل تابستان هستند موثر نبوده است.

جوانه گیری(حذف جوانه ها):

تقریبا 10 روز بعد از این که رشد رویشی جدید به 5/7 سانتیمتر رسیده باشد ممکن است عمل جوانه گیری گیاهان انجام می شود. این عمل را می توان در صورت نیاز هر 4 هفته یک بار انجام داد.(برای رشد شاخه های فرعی بیشتر و متراکم شدن بوته ها) برای  افزایش شاخه های فرعی محلول پاشی بنزیل آدنین(BA) به مقدار 50 تا 100 پی پی ام در دو مرحله توصیه شده است که این عمل را پس از 24 سـاعت بعد از اولـین و دومین مرحله عمل جوانه گیری انجام می دهند مصـرف کننده هـا می خواهند به طور منظم عمل جوانه گیری و هرس انجام شود تا گیاه متراکم نگه داشته شود.

قیم:

اگر گیاهان در سبدهای آویزان یا به صورت کنترل شده با بازدارنده های رشد پرورش یافته باشند نیاز به قیم ندارند اما در بعضی ازگیاهان می توان ازسیم برای قیم استفاده نمود.

فیزیولوژی پس ازبرداشت:

گیاهان را می توان به مدت 6 روز در دمای 3 درجه سانتی گراد حمل و نقل نمود. دماهای بالاتر توصیه نشده است. گل کاغذی کاملاً حساس به اتیلن است و سبب ریزش برگ ها می شود. محلول پاشی با محلول Argyline (ترکیب حاوی نقره) به میزان 5/2 تا3 گرم در لیتر یک هفته قبل از جابجایی(حمل و نقل) توصیه شده است. بسیاری از پرورش دهندگان دانمارکی این محلول را هر 2 تا 3 هفته یک بار استفاده می نمایند. محلول پاشی با تیوسولفات نقرهSTS) ( به میزان  mM 5/0 همچنین به منظور افزایش کیفیت و جلوگیری از ریزش براکته ها استفاده می شود. به طور تجربی 500 پی پی ام نفتالین استیک اسید(NAA) در زمان تشکیل کامل براکته ها باعث افزایش عمر پس از برداشت براکته ها می شود.

مهمترین آفات وبیماری ها:

شته، تریپس، شپشک های آرد آلود و سپردارها جزو آفات مهم و لکه برگی، بوته میری جزو بیماری های مهم این گیاه زینتی می باشند.

منابع مورد استفاده :

1-  غفاری اباذر، بهزاد ،1371 راز موفقیت در نگهداری گیاهان آپارتمانی(ترجمه) انتشارات چاپخانه کارگری هفتم تیر

2- Dole,J.M and Wilkins,H.F.1999,  Floriculture,Prentice-Hall

3- www.Bougainvillea.com ,Bougainvillea,Rockledge Gardens information sheet

4-http://hgic.clemson.edu.Home and Garden Information Center,clemson university cooperative extension service.

5-www.bonsaiwb.com.Bougainvillea-paper flower

6-http://edis.ifas.ufl.edu.Warm climate production Guidelines for Bougainvillea,Institute of food and Agricultural science.university of florida, october 1,2002,Richard schoellhorn and Erin Alvarez.

7-www.heirloomgardenexperts.com,Bougainvillea Care ,2004,Heirloom Garden &Interior Decor

دیفن باخیا Dieffenbachia amoena

 

این گیاه به نواحى حاره ای آمریکا تعلق دارد. گیاهی است با برگ های زیبا از خانواده آراسه  که در اکثر آپارتمان ها وجود دارد که گاهی در صورت بالا بودن سن گیاه و مهیا بودن شرایط گل می دهد که البته خیلی کم دیده می شود. چندین نوع دارد و گیاهی مقاوم است. دیفن باخیاى آمونا D_AMOENA این گونه، به طور متوسط شصت تا صد و بیست سانتى‏متر رشد مى‏کند. برگ هایش سبزند و لکه‏هاى سفید یا کرم دارند. طول برگ هاى آمونا پنجاه تا شصت سانتى‏متر است. گونه دیگرى به نام پیکتا D_PICTA که بومى برزیل و کلمبیاست، برگهای ى به رنگ سبز همراه با لکه‏هاى سفید، کرم و یا نقره‏اى دارد. گونه پیکتا چهل سانتى‏متر رشد مى‏کند و طول برگ هایش سى سانتى‏متر است. در بعضى از واریته‏هاى پیکتا دمبرگ ها، شیری رنگند.

روش پرورش دیفن باخیا

گرما: به طور کلى گیاهى گرمادوست است و در زمستان مناسب ترین درجه حرارت 13 تا 18 درجه سانتى‏گراد و در تابستان بیشتر از بیست و چهار درجه سانتى‏گراد است. موقعى که هوا خیلى گرم باشد، بهتر است به طور مرتب آب روى برگ هایش پاشیده شود. در هواى گرم اگر غبارپاشى نشود، برگ هایش قهوه‏اى گشته، خود را جمع نموده و مى‏ریزند. در این صورت بهتر است آن را به محل خنک منتقل کرده و آب بیشترى به آن بدهید.
در مورد اسپرى کردن آب روى برگهایش به این نکته توجه داشته باشید که وقتى نور آفتاب روى برگ هایش قرار دارد، نباید آنها را خیس کرد، زیرا در این صورت دچار سوختگى برگ گشته و روى پهنک برگ لکه‏هاى قهوه‏اى ظاهر خواهد شد.

نور: دوستدار محیطى سایه‏روشن است. مناسب ترین موقعیت، زمانى فراهم مى‏آید که در محلى پر نور و به دور از تابش مستقیم آفتاب قرار داشته باشد. در صورتى که در محل کم نور و سایه براى مدت طولانى قرار گیرد، ساقه‏ها و برگ هایش استحکام خود را از دست داده و رشد بى‏رویه مى‏کنند. در این صورت گیاه زشت و بدقواره مى‏شود و ساقه‏هایش خود را مى‏اندازند. در محیط بسیار پرنور که نور آفتاب براى این گیاه مزاحمت ایجاد مى‏کند، برگ ها زیبایى و جلوه خود را از دست داده، دچار آفتاب‏سوختگى خواهند شد. علامت آفتاب‏سوختگى، خشکى و قهوه‏اى شدن لبه و اطراف برگ هاست. معمولا در نور معمولی ساختمان خوب رشد می کند و به  هر نوری به جز تابش مستقیم سازگار است. گیاه را هر چند وقت یک بار بچرخانید تا برگ ها به  یک طرف منحرف نشود.

آبیارى: نیازش به آب متوسط است. در تابستان هر هفته دو تا سه بار و در زمستان فقط یک بار به آن آب بدهید. روش دقیق تر براى پیدا کردن زمان آبیارى دیفن‏باخیا آن است که اجازه بدهید سطح خاک خشک شود. هر وقت خاک رطوبت خود را از دست داد و خشک شد، به آن آب بدهید. آب کم، موجب توقف رشد و ریزش برگ ها مى‏گردد. لبته ریزش برگ هاى دیفن باخیا ممکن است علت هاى دیگرى نیز داشته باشد. دیفن باخیا به آب زیاد حساسیت دارد. اگر به طور بى‏رویه به آن آب بدهید، خیلى زود دچار پوسیدگى ساقه مى‏گردد. یک قارچ بیمارى‏زا به نام «بوترى‏تیس» در مواقعى که رطوبت هوا زیاد بوده و گیاه در سرما قرار داشته باشد، یا آب زیادى به آن داده باشید، آبکى و لهیده شدن و پوسیدگى برگ و ساقه را به وجود مى‏آورد. ضمنا برگ هاى پایینى زرد مى‏شوند. بنابراین بهتر است جنس خاک و محلى را که گیاه در آن قرار دارد، از نظر نور و درجه حرارت بشناسید و با دقت و رعایت برنامه زمانبندى شده، به آن آب بدهید. در بیشتر منازل به دلیل آبیاری بیش از اندازه گیاه از بین می رود.

خاک: مناسب ترین خاک براى دیفن باخیا مخلوطى است از سه قسمت خاک جنگلى، خاک برگ، و یک قسمت خاک معمولى باغچه.

کودپاشى: از اوایل بهار تا اواسط پاییز هر هفته یک بار به غلظت 3 گرم در لیتر کود تقویتى را در آب حل نموده و به گیاه بدهید. گیاهان خود را با کودهای مایع موجود در بازار(مانند زربار) هر 15 روز یک بار به نسبت های مشخص که از طرف تولید کننده معین می شود در آب حل نموده و آبیاری کنید.

تکثیر:الف- در بهار قلمه‏هایى به طول ده سانتى‏متر از ساقه برداشته و به صورت عمودى در ماسه قرار دهید.

ب- در بهار قلمه‏هایى به طول پنج سانتى‏متر از ساقه‏هاى ضخیم که داراى چند جوانه هستند، برداشت کرده و به صورت افقى در ماسه قرار دهید.

ج- پاجوش هایى که کنار پایه اصلى سبز مى‏شوند، از گلدان خارج کرده و به گلدان دیگرى منتقل کنید.

جدا کردن پا جوش های ریشه دار و کاشتن آنها یا قلمه زدن ساقه برگ دار و بدون برگ  بدین ترتیب که ساقه های برگدار را پس از جدا کردن از گیاه چند ساعت تا یک روز در هوای آزاد گذاشته تا محل های برش خشک شود و سپس یا در یک ظرف آب قرار داده تا ریشه دهد و سپس کاشته شود یا قلمه ها را در ماسه  باید کاشت  و از قلمه های بدون برگ و دارای حداقل یک جوانه را به اندازه 5 سانتیمتر بریده و بعد از دو روز قرار دادن در هوای آزاد به صورت افقی طوری که جوانه به سمت سطح خاک باشد کاشت نمود تا پس از ریشه دار شدن آنها را در گلدان های جداگانه کشت نمود.

اگر گیاه ساقه اش بلند شده است به دور ساقه گیاه  مقداری خزه مرطوب قرار داده و به وسیله کیسه نایلون بپوشانید و بالا و پایین آنرا با نخ ببندید همیشه خزه ها را از بالا آبیاری نمایید تا مرطوب بماند پس از 2 تا 4 هفته ریشه در این ناحیه ظاهر می شود که می توان ساقه را از زیر ریشه ها قطع کرده و کشت نمود. 

نکات مهم در نگهدارى دیفن باخیا:

ریزش برگهاى دیفن باخیا مهمترین مشکل نگهدارى این گیاه است. البته در دیفن باخیاهاى مسن، ریزش برگ هاى پایینى تا حدودى امرى طبیعى است.

با رعایت نکاتى که گفتیم، مى‏توان از ریزش برگ ها جلوگیرى کرد. اگر ریزش برگ ها تا حدى بود که گیاه زشت و بد منظره شد، با روش قلمه به ازدیاد آن بپردازید. توقف رشد دیفن باخیا هم موضوع مهمى است. این گیاه با تغذیه به موقع و زیر و رو کردن خاک هاى سطحى و ایجاد تهویه کافى در خاک، براى رشد بیشتر تحریک مى‏شود. 

جمع آوری و تهیه متن از اینترنت