طبقه بندی علمی
فرمانرو: گیاه
شاخه: گیاهان گلدار
راسته: برگ بوسانان
گونه: P.americana
نام علمی: Persea Americana
کشورهای مکزیک، شیلی، جمهوری دومینیکن، اندونزی، آمریکا، کلمبیا، پرو، کنیا، برزیل و چین مهمترین کشورهای تولید کننده آووکادو گزارش شده اند. اما کشت آن در نیوزیلند و استرالیا نیز در حال گسترش است.
بطور کلی آووکادو بومی مناطق گرم و مرطوب است اما در مناطق نیمه گرمسیری هم به خوبی گسترش دارد. میانگین دما در تابستان نباید از 14 درجه سانتیگراد کمتر باشد و میانگین بارندگی سالانه برای کشت آووکادو 750 تا 1250 میلیمتر است. در شرایط بارش کمتر از 500 میلیمتر در سال بایستی درختان آووکادو را آبیاری نمود.
در ایران مناطق شمالی کشور (بخصوص استان مازندران) برای کشت و کار آووکادو مساعد است اما متاسفانه علی رغم ارزش غذایی بالای این میوه، کشت و پرورش آن در شمال کشور گسترش چندانی پیدا نکرده است.
|
|||
|
|||
|
|||
|
|||
|
|||
تکثیر آووکادوو به روش های کشت بذر، ریشه دار کردن قلمه و پیوند صورت می گیرد. برای کشت بذر بهتر است پس از برداشت میوه و قبل از خشک شدن هسته به کشت آن در خاک یا آب اقدام کرد. این هسته ها در آب نیز جوانه می زنند. گیاهان حاصل از کشت بذر پس از 6 تا 7 سال به باردهی می رسند که نسبت به روش های دیگر تکثیر این زمان طولانی تر است. در روش های دیگر، گیاهان حاصل زودتر به باردهی خواهند رسید. در تکثیر از طریق قلمه می توان برای افزایش ریشه زایی از هورمون های ریشه زایی نیز استفاده کرد. تکثیر آووکادو از طریق پیوند، اکثراً به منظور افزایش کیفیت و کمیت میوه های تولید شده مورد استفاده قرار می گیرد. گیاهان پیوندی نسبت به گیاهان تولید شده از طریق بذر (هسته)، میوه دهی بهتری دارند. |