1- مواداصلی: این مواد عبارتند از کاه و کلش گندم همراه با کود اسبی یا بدون آن. در صورت عدم دسترسی به کاه و کلش گندم از ساقه سایر غلات مانند جو، برنج، ذرت، باگاس (تفاله نیشکر است که در ساخت نئوپان و نیز در شیشه سازی بعلت وجود سیلیس به کار میرود)، تفاله زیتون، چای، مواد زاید پنبه و سویا، برگ درختان موز، مواد زاید نارگیل و حتی پوست تخمه آفتابگردان میتوان استفاده کرد. هدف اصلی از مصرف این مواد تأمین سلولز، همی سلولز و لیگنین مورد نیاز در بستر است. این مواد شرایط مطلوبی را برای رشد میکروارگانیسمهای مفید و شرایط مناسب رشد قارچ در بستر فراهم میکند.
2- مکمل های غذایی: این مواد به منظور کمک به تخمیر و بهبود کیفیت کمپوست به آن افزوده میشود. مهم ترین این مکمل ها عبارتند از:
کودهای حیوانی که بیشتر شامل کود اسبی و کود مرغی است که این کودها سریع تجزیه میشود و میزان ازت در این کودها از 1% تا 5% متفاوت است که علاوه بر تأمین مواد غذایی در تراکم نهایی حجم کمپوست نیز مؤثر است. کود گاوی برای تهیه کمپوست مناسب نیست. کربوهیدرات ها از مواد غذایی مانند ملاس ها، دانه های تخمیر شده غلات و جوانه های مالت به آسانی به دست میآید.
3- مواد غذایی کنستانتره: این مواد غالباً در جیره غذایی حیوانات مصرف شده و شامل سبوس گندم، سبوس جو،پوسته های برنج، غلات تخمیر شده و مواد غذایی حاصل از دانه های ذرت، سویا و حتی کنف است. این ترکیبات حاوی ازت و کربوهیدرات است و به تدریج احتیاجات قارچ را تأمین میکند. ازت موجود این مواد از 3% تا 12% تغییر میکند. میزان روغن و سایر املاح عناصر معدنی موجود در برخی مواد کنستانتره روی ارزش غذایی و مواد ذخیره شده در قارچ اثر زیادی دارد.
4- کودهای ازته: ازت موجود در کودهای شیمیایی مانند سولفات آمونیوم، اوره، نیترات کلسیم، نیترات آمونیوم و .. به سرعت آزاد شده و رشد میکروارگانیسم های موجود در محیط را تسریع میکند.
5- املاح معدنی: ترکیباتی مثل موریات پتاسیم و سوپر فسفات کلسیم، سولفات کلسیم هیدراته و کربنات کلسیم برای این منظور استفاده میشوند که از طریق رسوب کلوئیدهای محلول در محیط و خنثی کردن چربی ها از لزج شدن و به هم چسبیدن کمپوست جلوگیری میکند.
نکته: انتخاب هر یک از فاکتورهای بالا در کمپوست بستگی به دو فاکتور ارزش اقتصادی و فراوانی آنها دارد.