تاریخچه کاشت و بهره‌برداری از درختان گردو

طبق نوشته‌ها و اسناد قدیمی کاشت گردو به 370 سال قبل از میلاد مسیح و یا قبل از آن باز می‌گردد. در یونان قدیم و در مصر کسانی‌که ازدواج می‌کردند در معبد ژوپیتر، برگ و شاخه‌های گردو را به زیر پای آنها می‌انداختند و عقیده داشتند که این عمل باعث می‌شود که عروس و داماد از قید جادو و طلسم رها شده و خوشبخت زندگی کنند. قدیمی‌ترین درخت گردوی ایرانی در ایالت پنسیلوانیای آمریکا در مزرعه شخصی بنام جکوب بادر قرار دارد که عمر آن را بالغ بر 230 سال تخمین زده‌اند، محیط تنه آن در ارتفاع 30/1 متری، 30/5 متری اندازه‌گیری شده و ارتفاع سایه‌انداز آن متجاوز از 30 متر می‌باشد. در ایران کهنسال‌ترین گردو در شهرکرد وجود دارد.

تاریخچه رویش گردو به زمان‌های بسیار دور و نامعلوم بر می‌گردد. بر اساس گزارش اوروک(1969) گردو بعد از عصر یخبندان از آسیای صغیر به مناطق مختلف دنیا انتشار یافته است. ولی اسلیت(1969) بر اساس تصاویر فسیلی عقیده دارد که گردو قبل از پیدایش انسان وجود داشته است. پوسته‌های درخت گردو در فرانسه پیدا شده است که تاریخ آن به 8 هزار سال قبل یا همچنین به دوره نئولیتیک(عصر نوسنگی حدود 10 هزار سال پیش) بر می‌گردد. این تئوری لزوماً با باورهایی که گردوی نوین اروپایی از ایران نشات گرفته و به‌وسیله یونانی‌ها به روم معرفی شده است، مغایرتی ندارد. گفته می‌شود که گردو در باغ شاه سلیمان پرورش داده می‌شد. در ایران قدیم گردو در معامله‌های پایاپای به‌کار برده می‌شد که از این طریق به کشورهای مصر، بیزانس، ایتالیا و حتی کشورهای اروپایی و دنیای جدید انتشار یافته است.